Twijfelaar

Beslissingen nemen was nooit mijn beste eigenschap zullen we maar zeggen. Al heel vroeg - toen er gespijbeld werd op de middelbare school en men mij vroeg mee te gaan - werd ik vanbinnen verscheurd door een allesoverheersende twijfel. Mee gaan betekende: actie, rebellie en spanning. Maar ook: consequenties als gesnaaid worden, boze ouders & leraren. Ik weet niet meer welke keuze ik destijds heb gemaakt, het gevoel daarentegen heb ik nog vele malen mogen/moeten voelen, het leek wel sterker te worden.

Zo heb ik fases gehad dat zelfs een hoofdgerechtje in een restaurant bestellen een crime werd. Halve analyses met voors en tegens aangaande een gerecht is redelijk suf maar vooral ook dodelijk vermoeiend.

Mijn scheiding, hoe pijnlijk zoiets natuurlijk altijd is, was wel het keerpunt op dat gebied. Een enorme beslissing met mega gevolgen. En als je dan uiteindelijk de beslissing hebt genomen en je blijkt het daarna gewoon nog te doen dan sterkt dat wel in het nemen van beslissingen.

Zo bestel ik tegenwoordig een hoofdgerecht op gevoel, waar heeft mijn lichaam behoefte aan? Wat spreekt me het meeste aan? Bestellen was nog nooit zo makkelijk ;)

Maar dan loop je in je leven weer tegen iets mega groots aan en ga je weer twijfelen, wat is wijsheid, welke weg moet je bewandelen? Zoals ik eerder al schreef, heeft mijn vader kanker en krijg ik daar redelijk veel van mee. Een van de keuzes die hij nu moet maken is of hij al dan niet - klakkeloos - mee gaat met de medische wereld, zijn eigen pad volgt of een combi van beiden aanhoudt.

En alhoewel het natuurlijk niet mijn keuzes zijn, wil ik dingen begrijpen, goede adviezen geven, een keuze in mijn hoofd maken en mijn wetenschappelijke brein wil weten. Weten wat kanker doet, weten wat de medicijnen doen, wat doen de alternatieven?? Arghhhhh...wat een wirwar van opties & mogelijkheden! En wat een gevolgen hebben deze keuzes....

En dus ben ik als een malle gaan lezen (dank ook voor de tip Luukje) over het lichaam, de cellen, hoe werkt een mindset, wat kun je als mens zelf wel en wat niet? Moet je je als mens klakkeloos overgeven aan de expert, is eigen inbreng gevraagd? Ik weet het niet, lees me suf en besef me: de twijfelaar is terug!