dinsdag 24 november 2015

Winter is coming......

Winter is coming.....
Zo voelt het....niet alleen omdat het rond het vriespunt is buiten maar ook omdat het aanvoelt alsof er donkere tijden aankomen. Terroristische aanslagen, vliegtuigen die uit de lucht worden geschoten....het klonk en voelde wel eens beter aan in deze wereld.

Mening
Daarbij komt dat we allemaal een uitgesproken mening hebben en het lijkt alsof we als makke schapen achter elk item aanlopen. In het tijdperk van Jezus was het niet veel anders, blijkbaar leren we niet van onze fouten. Jezus werd in korte tijd van super hero gedegradeerd tot crimineel aan het kruis. De massa volgt en denkt vooral niet na. Maar schreeuwt destemeer.

Donkere tijden
Dat er mensen zich opblazen en harteloos andere mensen neerschieten is donker, heel donker. Maar dat onze regering het ondersteunt dat The United States of America het land Irak binnenvalt zonder aantoonbaar bewijs, de regering omver blaast waardoor er instabiliteit onstaat, bombardementen uitvoert op (ook) onschuldige mensen is ook donker, heel donker.

Wat weten we nou?
Het lijkt alsof de mens klakkeloos aanneemt dat elke moslim een terrorist in de dop is. We laten ons opnaaien (excuse my language) door angst en worden harteloos. Want wat weten we nou echt? Wat moeten we nou echt volgen? Onze regering die zich werkelijk aan geen enkele afspraak houdt? Misschien moeten we onze harten wat meer volgen en indien die van ijs zijn geworden, ze dan laten smelten. Laten we de mening van ons warme hart volgen en de kou buiten laten.

Doe de TV uit!
Want op terroristische aanslagen is geweld geen antwoord. Wat telt is wat je voor je medemens doet, ongeacht wie het is. Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet. Beetje stoffig maar o zo waar. Doe de TV uit, negeer de negativiteit om je heen en wees niet bang. Uit angst komt niks goeds voort.

Liefde
Dus moraal van mijn verhaal: donkere tijden zijn om ons heen, winter is coming. Maar jij kunt het verschil maken! Door niet klakkeloos achter alles aan te lopen in de hype en uit kwaadaardigheid te reageren. Maar jouw hart te volgen en je te laten leiden door dat hart. Een warm liefdevol hart wat er voor die ander is. Je bent namelijk nooit alleen.

 
 

dinsdag 10 november 2015

Gekkenhuis

Het is bij ons gewoon een gekkenhuis. Kids achter elkaar ziek. Hoge koorts, overgeven ....gewoon ouderwets ziek dus. Dagen achter elkaar delen wij het bed met oververhitte kinderen en proberen tussen de bedrijven door onze slaap te vinden. Doe daarbij een pup die van tanden aan het wisselen is...direct gevolg: alles onder de ontlasting :( .....en een poes die 's nachts haar levende muis in de slaapkamer loslaat waarbij manlief met een zaklamp de strijd met de poes probeert te winnen - welke hij overigens glansrijk verloor en we nu een loslopende muis hebben in huis - en het gekkenhuis is compleet.

Uitzondering
Ik geloof niet dat we een uitzondering zijn en ben van mening dat er meerdere huishoudens proberen alle ballen hoog te houden. Werk, kids, sociale verplichtingen, een leuke relatie.....het lijkt bijna een onmogelijke taak. Soms krijg je het gevoel continue achter de feiten aan te lopen. Controle? Wat is dat? Arghhhh....

Focus
Een aantal weken geleden ben ik op een business bootcamp geweest waarin de moraal van het verhaal was: focus. Focus op je business, laat je niet van je stuk brengen, wees gefocust bezig met je business en je zult slagen. Geen afleidingen, geen excuses, gaan met die banaan.

Teleurgesteld
Dat is me de eerste weken goed gelukt. Vol goede moed aan de slag en de nodige veranderingen ingevoerd. Echter, een paar weken geleden kwam de klad erin. Een paar heftige gebeurtenissen en ik lijk wel terug bij af. Ik ben redelijk teleurgesteld in mezelf want waar is die gedreven pitbull die binnen een paar weken alles even zou veranderen? 

Onmogelijk
Want soms lijkt het wel onmogelijk om de lijn te houden en niet te verzinken in de gebeurtenissen van alledag. Soms lijkt het wel onmogelijk om het roer om te gooien en elke dag de focus te houden.

Lief zijn
Maar dan bedenk ik me dat ik best wel lief mag zijn voor mezelf. Dat het ook weer rustiger wordt. Geen zieke kids, geen hond die wisselt, een poes die haar muis buiten om zeep helpt: het komt allemaal weer. En intussen geniet ik van de chaos, ben ik lief voor mezelf. Schenk ik een wijntje in (in de midddag welteverstaan) en hou ik me vast aan de volgende uitspraak : life is what happens while you are making plans.....