Ken je dat? Dat er een gevoel overvalt en dat je er een waarde aan mee wilt geven? Waarom voel je je ineens zo boos, zo verdrietig? Ik heb altijd de neiging om al die gevoelens te analyseren (hoe bedoel je vermoeiend?) en daar dan een waarde aan mee te geven.
Stel : ik voel me onrustig...dan gaat het hoofd als volgt : Ja hoor, er komt weer ellende aan. Weet je nog de vorige keren dat je je zo voelde? Bereid je maar voor op de shit-storm! Regenjas al aan? Kom ik help je wel! En dan draait mijn brein dus overuren met als gevolg dat de onrust toeneemt.
Terwijl als het nu zo zou gaan....onrust, verdriet, boosheid....dat het hoofd zegt: ahhh hallo! Verwerking van oud zeer, kom maar binnen, even doorlopen, dan naar rechts en dan even uitrusten. Dan voelt het zo anders. Geen gedachten die overuren draaien maar : okay....ik voel me ruk maar prima. Zal wel weer overwaaien. Door het de ruimte te geven en te laten zijn wat is, verdwijnen deze gevoelens eerder dan dat ik er waarde en een oordeel aan mee geef.
Klinkt natuurlijk een stuk makkelijker dan het is maar het is het oefenen waard. Bewustzijn helpt ook mee. Dat je herkent dat je je onrustig of naar voelt en het gewoon laat zijn zonder oordeel en zonder angst.
Ik ben er achter dat ik met name onrustig word als zich gevoelens aandienen die ik met mijn hoofd niet kan ordenen en analyseren. Ik heb dus in het kader van mindfulness nog heel wat te leren en mezelf toe te spreken dat wat is... dat is!
