Alle ballen hoog houden

Dat is nog een hele uitdaging als werkende moeder, huisvrouw, echtgenote, vriendin. Want dat is wat je allemaal bent. En je wilt alles goed doen. Dat dat niet altijd lukt blijkt wel als er een seintje in je hoofd af had moeten gaan toen het maandag de 25ste januari 2016 was. En nee geen blue monday maar om iets anders belangrijks......


Als eersten
Dat seintje ging namelijk niet af. Niet op zaterdag de 23ste, niet de 24ste en - helaas - al helemaal niet maandagochtend de 25ste. Keurig hadden we de kids op tijd in de kleding, boterhammen erin en wij waren om 8:20 uur voor school. En wat waren onze kinderen blij dat ze als eersten op school waren. Dat was nog noooooit gebeurd. Onze oudste huppelde werkelijk over het - lege - schoolplein. JOEHOE

Oeps
Het allerergste was nog dat er bij een leeg schoolplein er nog geen bellen gingen rinkelen in mijn bovenkamer. Ik denk dat ik teveel aan het genieten was van mijn blije kids die zich zowat tegen de voordeur hadden aangegooid. Gelukkig kwamen er bij lief wel de juiste signalen binnen en hij keek me vragend aan. Euh schat? Ja? Hebben de kinderen geen vrije dag vandaag?

Hersenen
Vrije dag? VRIJE DAG???? Nu werkte alles wel in mijn bovenkamer. Weg was mijn ideaalbeeld van huppelende blije kinderen op het schoolplein. Daar kwam de realiteit binnen sijpelen. 25 JANUARI 2016! Hoe had ik het kunnen vergeten. Het was inderdaad een vrije dag. 

Lachaanval
Ik heb altijd de neiging of liever gezegd: mijn lichaam reageert altijd zo....dat als er iets ergs gebeurd (en zo erg was dit natuurlijk helemaal niet) of iets wat heel gênant is, dat ik in een ongelooflijke lachbui uitbarst. Op de een of andere manier zie ik de situatie dan van een ander perspectief en dan is lachen het enige wat ik nog doen kan. Dat was nu niet anders. Brullend van de lach, sommeerde ik onze kids dan ook om in de auto te stappen. Waarom? Vroeg onze oudste? Omdat jullie vrij zijn lachte ik terug.

Praktisch
Alles leuk en aardig maar daar zit je dan met twee kinderen in de auto terwijl je moet werken. Gelukkig hebben wij door ons werk wat meer flexibiliteit en zijn de kids wat ouder waardoor ze zichzelf ook kunnen vermaken, lees: spelletjes doen op de tablet, telefoon of elk ander willekeurig elektronisch apparaat wat zich aanbiedt.

Geluk
Ik snap wel dat mijn blunder voor ons wat minder dramatisch / verstrekkend is dan wanneer je baas je op tijd verwacht. Want je kids mee nemen vindt je baas vast een stuk minder relaxed dan opa en oma die bij kantoor wonen. Geluk dus.


Alle ballen hoog houden
Het valt dus zeker niet altijd mee om alle ballen hoog te houden. Zeker niet als alles zo druk is in je bovenkamer. Maar wat humor en flexibiliteit lossen veel op!  

Dankbaarheid

Een beetje opvoeder gooit m er geregeld in: dat je kids dank je wel moeten zeggen voor iets wat ze ontvangen. Dat ze dankbaar moeten zijn voor wat ze krijgen. Dat ze geen honger maar trek hebben want de kindjes in Afrika hebben helemaal niks te eten....wat onze dochter daarom stug volhoudt: "papppp, je hebt geen honger, je hebt trek"....You go girl!


Voelen
Maar voelen ze dat ook? Voelen de volwassenen dankbaarheid? Kun je dankbaar zijn als je alles krijgt? Als je niet eens weet hoe die kindjes in Afrika zich moeten voelen? Als je gewend bent alles maar te krijgen en ervan uitgaat dat jou alles toebehoort.

Inlevingsvermogen & empathie
We zijn nogal geneigd om naar onszelf te kijken, ingegeven door onze omgeving. Je moet wel aan jezelf toekomen hoor. Je hoeft dat allemaal niet meer te pikken. Zelfontplooiing en bewust zijn. Daar is helemaal niets mis mee want zelfbewustzijn is een vereiste om er bewust ook voor anderen te kunnen zijn EN dankbaar te kunnen zijn. Maar belangrijk is empathie. Het inlevingsvermogen in de ander.

Verbonden
Ervan uitgaande dat we allemaal in de geest met elkaar verbonden zijn, zou zelfbewustzijn ook inhouden dat het zeer doet als de ander lijdt. Dat je je kunt inleven in je naaste, je buur, je oom/tante, broer/zus en dat het lijden van die ander je ook raakt. Dat je kunt relativeren wat jezelf aan lijden hebt, hoe groot dat lijden ook is omdat wat er wel is, je dag mooi kan inkleuren.

Dankbaarheid
Als je door het lijden wat je hebt gekend of nog kent weet dat de zon op het strand met rennende kinderen en een hond alles is wat je nodig hebt om volmaakt gelukkig te zijn. Dat jouw hart een sprongetje maakt als je dierbaren naast je lopen en je kind met een doordringende lach je hand pakt en over het strand huppelt. In elke dag zitten momenten om dankbaar voor te zijn. Door empathie en bewustzijn is het mogelijk om dat ook te zien.

Wens
Ik wens je daarom voor dit jaar veel empathie, bewustzijn en dankbaarheid toe. Hopelijk zijn daarmee je zorgen dragelijk en kleurt dat je leven in 2016 mooier in. Dat is mijn wens voor jou, in dankbaarheid!