Een betere wereld begint bij jezelf....

Het jaar 2016 is bijna voorbij. En dan is een terugblik natuurlijk niet zo gek. Persoonlijk was het voor de verandering eens geen naar jaar. Wel bewogen, druk maar met veel positieve energie. Super dankbaar voor afgelopen jaar dus. Sowieso loop ik (kwijl, kwijl ;)) de laatste tijd over van dankbaarheid. Mijn hart maakt geregeld een sprongetje ....heerlijk!

Toch kan ik niet met droge ogen beweren dat het globaal gezien zo'n top jaar was. Ik lees eigenlijk geen kranten en nieuws meer omdat het altijd zo in en in triest is. Niet omdat ik naïef ben, niet omdat ik aan struisvogelpolitiek doe maar omdat het me naar beneden trekt. Het maakt me zo verdrietig. Dus probeer ik vrolijk, met veel dankbaarheid en liefde de dag te beginnen en met een beetje mazzel maak ik m blij af ;)

Want de aanslagen vliegen je de laatste jaren natuurlijk wel om de oren. Bloedige oorlogen waar onschuldige burgers de dupe zijn. Veel bloed, veel geweld en het is een beetje wij vs. zij. Althans in de media en misschien is het ook echt wel zo. En juist dat lijkt me zo funest voor de wereld. We verschillen allemaal niet zoveel van elkaar en we streven allemaal (althans dat beweren we) hetzelfde na: namelijk vrede, verdraagzaamheid en liefde. Helaas is dat in de praktijk blijkbaar moeilijker tot uitvoering te brengen dan gedacht.

We zijn zo - althans zo lijkt het - ontevreden met ons leven. We hebben zo veel. Meesten van ons hebben te eten, te drinken, familie, een warm dak boven ons hoofd en toch zijn we aan het mopperen. We geven anderen de schuld van wat ons overkomt. Echt contact hebben we niet met elkaar en de leegte in ons groeit alleen maar verder. Kan een oorlog deze leegte vullen? Kan een een wij vs. zij dit oplossen? Of juist niet?

Wat als we in 2017 nou eens anders beginnen? En nee we kunnen niet allemaal in de politiek zitten maar we kunnen wel zelf de wereld veranderen. En de wereld verandert echt niet ten positieve als we allemaal massaal op Wilders gaan stemmen. Denk in de verbondenheid en niet in de tegenstelling. We vinden elkaar juist daar waar het hart zit. We groeien door contact met elkaar, echt contact.

Dus waarom nemen we ons niet gewoon voor om vanaf 1 januari 2017 iedereen gewoon hartelijk gedag te zeggen met een glimlach wel te verstaan. En hou dat gewoon eens vol. Dus in plaats van diëten, stoppen met roken of meer bewegen zet je dit jaar met stip op 1: iedereen die ik tegen kom zeg ik hartelijk gedag, knoop een gesprek aan met elkaar, wees lief. Zeg tegen jezelf: ik maak eens een praatje met die buitenlandse mevrouw en probeer zelf de verschillen tussen mij en die ander te verkleinen. Want daar waar je iemand kent, daar verandert er iets. Als iedereen dat nou zou doen? Dan ontstaat er een verbondenheid. Dan kun je een verschil maken. En dan begint 2017 met een dosis meer liefde. Want dat is wat de wereld nodig heeft. Geen geweren en haat.

Ik begin alvast. Vandaag. En jij? Fijn 2017! Liefs Rilana

Midlifecrisis

Je hoort het wel eens. De buurman ging een pakje peuken halen en is nooit weer gezien. Of papa die ineens een motor koopt, zijn haar laat groeien en een andere vader is. Tante die huis en haard achter liet om een leven aan de ander kant van de aarde opnieuw te beginnen. Conclusie: midlifecrisis.

Even opgezocht en de midlifecrisis komt voor tussen 30 - 50 jaar en duurt tussen de 1 en 10 jaar.... (mannen doen er wat langer over dan vrouwen). Het is een staat waarin er sprake is van zelf actualisatie. Wie ben ik? Waar ben ik? Is dit alles? Sterfelijkheid, bewustwording, wat doe ik met de rest van de tijd die mij gegeven is?

Zo las ik dat men soms alles achter zich laat om ergens anders (op een andere wijze) een compleet nieuw leven te starten. Een poel van ellende achter latend. Want vaak zijn er kinderen en een wederhelft mee gepaard.

Je begint je leven zo optimistisch. Dan kom je in een sleur van werken, verantwoordelijkheid, tegenslag, ziekte en dood. En denkt: is dit alles? Is dit alles wat er is? Moet ik zo 80 of 90 worden? Wat is de zin van dit alles?

Natuurlijk zijn er altijd mooie dingen maar je moet ze wel kunnen zien en ook niet onbelangrijk: je moet wel mooie dingen blijven doen. Maar vooral: doe dingen die bij jou passen. Zorg dat je leven in balans is. Als je alleen maar doet wat anderen van je verwachten en jezelf beetje bij beetje inlevert, gaat het een keer fout. Je kunt niet alleen maar zijn wat een ander van je verwacht. 

Wil je eigenlijk graag sporten maar heb je legio redenen om het niet te doen? Ga dan gewoon wel sporten. Neem die tijd voor jezelf, want als jij je beter voelt dan gaat het thuis waarschijnlijk ook beter. Jezelf ontkennen is dus niet zo handig. En echt: je bent nooit, maar dan ook nooit te oud om uit je sleur te stappen.

Ga erop uit, vind jouw balans en maak een feestje van het leven! Dan ben je net op tijd voor jij of je partner m smeren en zit er weer kleur aan/in je leven. Hoe leuk!!!
 
Je kinderen blijven dan misschien nog steeds wel zaniken en als het tegenzit je partner ook ;) maar probeer gewoon van elke dag een feestje te maken. Wees niet bang wat die ander ervan vindt maar leef je leven. Dit leven is er maar 1 x en dat moet je de moeite waard laten zijn.

Vat vol tegenstellingen

Ik heb het altijd al super gevonden ....tegenstellingen. Zo zag ik het al helemaal voor me dat als ik later 'groot' was in mijn mantelpakje van werk thuis kwam, mijn kleding verwisselde voor mijn leren motorpak, mijn bril af deed (in mijn fantasie kon ik wel tegen lenzen...hahahhahah), mijn blonde lange lokken uitschudde (jaaa net als in een reclame ;)) en dan op de motor weg scheurde.

Helaas heb ik nog steeds geen motor rijbewijs en zijn mijn lokken geminimaliseerd, maar mijn leren pekske is er en als we dan willen (eens per jaar als het al lukt) dan moet ik terug denken aan die gedachte van vroeger. En dat ik die drive om tegendraads te willen zijn, beetje afzetten en dergelijke er nog steeds is. 

Saai worden bijvoorbeeld leek en lijkt me (nog steeds) verschrikkelijk maar dan toch leef ik een redelijk burgerlijk leven met letterlijk huisje, boompje, beestje. Wat maakt dan dat je niet saai bent? Wat maakt dan dat je 'leeft'? 

Dat is voor iedereen anders natuurlijk en met kinderen ontkom je gewoon niet meer aan ritme. Sterker nog: die hebben juist ritme nodig. Totdat ze tieners zijn en het thuis maar burgerlijk vinden ;). Zo kan ik zo intens genieten van een lange wandeling met man, kinderen & hond aan het strand. De zee die oneindig oogt, de hond die helemaal in zijn element is. Daarna stranden bij een tentje waar we een borrel kunnen doen en mijn leven is perfect. Niets meer aan doen.

Maar dingen ontdekken, ondernemen, dingen doen die eng zijn en helemaal buiten je comfortzone zijn: heerlijk. Zo probeer ik elke keer iets anders te doen, zoals bijvoorbeeld elke dag koud af douchen maar ook andere dingen die niet in de lijn liggen. Wil je weten wat dan moet je me dat maar vragen ;)...Maar goed...het gevoel dat je leeft kun je dus op meerdere manieren ervaren. In Barcelona een weekend bij dierbare vrienden even zonder kids de kroeg in en doen alsof je twintig bent. Wauw! Het leven ten volle opzuigen dat maakt het voor me anders en nooit saai, ook al zit ik thuis op de bank met een Netflix serie en bakkie thee :)