Pay it forward ......

Ik weet nog de eerste keer dat ik hoorde van de uitgestelde koffie. Wat een fantastisch idee! Beetje jammer dat ze daar in Velp City niet aan doen maar het idee dat een ander die geen of weinig geld heeft en dan toch een kop koffie met iets erbij kan nuttigen omdat jij m al betaald hebt, dat spreekt me ontzettend aan en buiten mijn werk binnen Weidema Assurantiën heb ik me voorgenomen om de extra tijd (en die moet je gewoon maken) te wijden aan het principe : Pay it forward. 

Ik denk al jaren na over wat ik nou later wil worden :) en kijk daarbij naar waar ik blij van wordt, wat dient de agenda van de ziel zeg maar. Is dat alles voor jezelf doen? Nog meer geld verdienen en dat dan uitgeven aan nog meer (nutteloze) materie? Tuurlijk heb ook ik mijn zwakke kanten (lees: kleding ;)) maar ik geloof met name in de kracht van Pay it forward....door zelf positieve dingen voor andere mensen te doen dat die energie dan weer overwaait naar een ander, etc. etc.

Zo las ik laatst over een dame die zich (net zoals ik trouwens) mateloos irriteert aan alle zwerfafval dat overal ligt. Zo is ze begonnen met - ik meen op instagram - om iedere dag 5 minuten zwerfafval op te ruimen en dat te posten. Waarna vele anderen haar zijn gevolgd. Hoe cool! Want hoe vaak denk je niet? Ach laat maar liggen...

En wat ik me ook bedacht - ik denk nogal veel en vaak ;) - is dat je iedere week wel iets kunt doen wat buiten je normale schema ligt en dat gebruikt voor anderen. Dat kan klein zijn zoals even tijd maken voor die eenzame buurvrouw, de troep in jouw straat even op te ruimen, als je in Amsterdam woont en niet in Velp ;) een uitgestelde koffie te betalen. Noem maar op.

En aangezien een betere wereld bij jezelf begint, begin ik er mee en zal het af en toe posten - als jullie dat ook leuk vinden natuurlijk. Want uiteindelijk dacht ik dat het misschien wel cool is om mij - via Rilana Ontzorgt -aan te geven wie er hulp kan gebruiken, zodat weer iemand anders diegene in plaats van een uitgestelde koffie een bijdrage kan doen voor wat diegene nodig heeft. Zoals : familie X kan geen uitje voor hun kind betalen, dan kun jij misschien sponsoren? Of mevrouw Y heeft vervoer nodig en jij woont in de buurt?

Ik zeg: Pay it forward.... deze week ga ik met mevrouw Z mee naar een behandeling voor haar been. Mentale support ;)....en JIJ?

Een weekje zonder WIFI....we hebben het overleefd ;)

Daar zaten we dan. Ergens in de buurt van Saarbrücken, in een huisje van de roompot met elkaar. Paps, mams, kindjes en wij. Even een midweekje er tussen uit. Paps had onlangs niet zulk positief nieuws gekregen van zijn dokkie (lees: best wel heel vervelend) dat met elkaar extra (mooie) herinneringen opbouwen een goed plan leek en achteraf ook zo was :). Wat hebben we allemaal genoten!

De oudjes ;) waren er al eerder dan wij en gaven ons een subtiele (of eigenlijk helemaal niet zo subtiel, hahahhaha) hint dat de omgeving super was maar het huisje er van buiten ietwat gedateerd uit zag. Toen wij twee uur later arriveerden bleek dat inderdaad niet aangedikt. Waar de omgeving super was, bleek het park met een been in het graf te staan. Gelukkig was alles schoon (lang leve de Duitse ordentlichkeit) maar het keukenblok keek ons aan alsof een zuchtje wind tegen haar aan de laatste kon zijn en ramen bleken een overbodige luxe ;)

En wat check je - nadat je geïnstalleerd bent en aan de wijn zit - meteen? Juistem....WIFI. Tot onze grote schrik, en zeker die van zoonlief (hij vertoonde gekke afkickverschijnselen :)) was er geen WIFI. Geen enkel teken van leven zelfs, niets wat er op wees dat er ook maar een mogelijkheid bleek om te connecten. Daar ging mijn plan om een aantal (nou ja minimaal 1) uren per dag even wat werk te verzetten. Wij naar de receptie om te vragen of er WIFI te koop was. Het verlossende woord: jazeker. Wij voor de dagen die volgden WIFI gekocht (is toch niet meer van deze tijd ;)), zoon stond te springen in zijn schoenen en wat bleek? GEEN WIFI..... elk half uur vroeg zoon: en? al WIFI pap? Waarop een van ons ontkennend antwoordde. Een dag later bleek dat we blijkbaar te ver verwijderd waren van weet ik veel waar maar WIFI was dus geen optie.

En wat was dat uiteindelijk lekker zeg. Zoon heeft zich er uiteindelijk bij neergelegd en wij natuurlijk direct al, want: daggggg laptop, hallo mandala tekeningen. Wat heb ik heerlijk ontspannen Mandala's ingekleurd (schijnt therapeutisch te werken, toch mam?) met de kinderen en de oudjes gezwommen, met de hond gewandeld, heerlijk uit eten geweest en genoten. Wat doet dat goed gewoon even met elkaar en verder (bijna) niets.

En volgend jaar? Volgend jaar gaan we weer op zoek naar een plek zonder WIFI ;)....de Mandala's liggen al klaar.....