Wat kijken we vaak omhoog en dan helaas niet naar de sterren en het heelal maar naar de mensen om ons heen die het beter hebben, rijker zijn, daarmee automatisch in een grotere auto rijden en een groter huis bezitten.
Op de een of andere manier zijn deze mensen 'meer' en spiegel je aan hen. In jouw hoofd gaat om: dat wil ik ook. Je werkt - al dan niet - nog harder om zo te worden maar er blijven altijd mensen die meer hebben - niet zijn! - dan jij.
En zo ben je altijd ontevreden, is het nooit goed en is het gras bij de ander altijd groener.
Waarom kijken we nou met zijn allen niet vaker naar beneden? Want daar waar er misschien 10% meer heeft dan jij, is er aan de onderkant zo'n 90% die het minder heeft dan jij.
Denk je daar wel eens aan? Aan die mensen die echt niet te eten, maar erger nog niet eens te drinken hebben? Aan die mensen die dag in dag uit in overlevingsmodus zitten omdat er oorlog is? Aan de dieren die afgeslacht worden?
Ik kan wel nog een uur of wat door gaan met mensen die het minder hebben dan jij. Denk daar aan als je afgunst voelt omdat je niet bij die 10% hoort, overigens geeft geld geen vrijbrief voor geluk. Tel elke dag gewoon eens jouw zegeningen. Wat was er mooi? Zeur wat minder en gebruik jouw energie om anderen te helpen, in plaats van te klagen.
Neem jezelf voor om elke dag iets voor een ander te doen. Kijk in plaats van naar boven elke dag naar beneden en wees dankbaar voor wat je hebt. Want als je de energie gebruikt om wat voor een ander te doen, in plaats van diezelfde energie te gebruiken voor afgunst, dan verander je vanzelf de wereld...stapje voor stapje..
donderdag 24 mei 2018
donderdag 3 mei 2018
Voor .... oordelen
Vooroordelen...wie heeft ze niet?
Het plaatsen van mensen & dingen in een hokje - want dat is dat je doet als je oordeelt - is een handig trucje van jouw hersenen om een en ander overzichtelijk te maken. Jouw hersenen ordenen. Zwarte kleding: gothic, polo en bootschoenen: kakker, tattoo's: crimineel. Als je over alles lang moet denken en dus niet categoriseert dan zou je als mens niet goed functioneren en daarom krijg je een korte, ietwat boute samenvatting van jouw hersenen...het is dus essentieel.
Toch sluiten we wel veel buiten door na dat oordeel de ander geen kans meer te geven. Als je nadat jouw hersenen aangegeven hebben dat iemand gothic is, je geen moeite voor diegene wilt doen wanneer hij of zij op jouw pad komt, dan doe je die ander te kort maar beperk je ook jezelf. Laten we het erop houden dat je dan een wel wat bekrompen beeld hebt van de wereld. Want je bent toch geen slaaf van jouw brein, of wel?
Natuurlijk ben ik net zo schuldig aan hokjes denken als ieder ander. Ook mijn hersenen functioneren zullen we maar zeggen. Toch probeer ik iedereen - ondanks mijn hokjesdenken - met openheid en vrijheid van geest te benaderen en open te staan voor andere mensen en andere denkbeelden. Iedereen heeft namelijk zijn eigen kruis te dragen en inborst is zoveel belangrijker dan uiterlijk. Als de karakters van mensen aan de buitenkant zichtbaar zouden zijn, hoe anders keken we dan naar mensen.
Omdat ik mij erg bewust ben van deze hokjes en omdat ik altijd iedereen wil pleasen is de stap naar tatoeages voor mij een enorme stap. Wat zullen anderen wel denken is iets wat in mijn brein geregeld voorkomt, maar meer nog: ik wil dat niemand aanstoot aan me neemt. Zo is mijn draak niet zichtbaar voor anderen, tenzij we samen gaan zwemmen :).
Tot nu. Ik heb m eindelijk: mijn langverwachte engel. Ook hier vroeg ik om m onzichtbaar voor anderen te plaatsen. En ook nu was mijn tatoeëerder heerlijk eigenwijs. De plek moet zo zijn anders kwam de engel niet tot zijn recht. En ook nu heeft hij weer gelijk gekregen. De plek is prachtig, de engel is prachtig en zichtbaar - in de zomer dan - en ik ben er dankbaar voor.
Want mijn engel haalt mij uit mijn vooroordelen over mezelf, over hoe ik moet zijn voor anderen wat ik hoor te zijn voor anderen. Ik ben er blij mee, ik vind m mooi en ik durf m zelfs te laten zien - soms dan -want mensen oordelen nou eenmaal. Daar kunnen ze niets aan doen : het is hun brein. Dus laat ik dan vooral mijn eigen pad bewandelen. MET zichtbare engel......soms dan ;)
Het plaatsen van mensen & dingen in een hokje - want dat is dat je doet als je oordeelt - is een handig trucje van jouw hersenen om een en ander overzichtelijk te maken. Jouw hersenen ordenen. Zwarte kleding: gothic, polo en bootschoenen: kakker, tattoo's: crimineel. Als je over alles lang moet denken en dus niet categoriseert dan zou je als mens niet goed functioneren en daarom krijg je een korte, ietwat boute samenvatting van jouw hersenen...het is dus essentieel.
Toch sluiten we wel veel buiten door na dat oordeel de ander geen kans meer te geven. Als je nadat jouw hersenen aangegeven hebben dat iemand gothic is, je geen moeite voor diegene wilt doen wanneer hij of zij op jouw pad komt, dan doe je die ander te kort maar beperk je ook jezelf. Laten we het erop houden dat je dan een wel wat bekrompen beeld hebt van de wereld. Want je bent toch geen slaaf van jouw brein, of wel?
Natuurlijk ben ik net zo schuldig aan hokjes denken als ieder ander. Ook mijn hersenen functioneren zullen we maar zeggen. Toch probeer ik iedereen - ondanks mijn hokjesdenken - met openheid en vrijheid van geest te benaderen en open te staan voor andere mensen en andere denkbeelden. Iedereen heeft namelijk zijn eigen kruis te dragen en inborst is zoveel belangrijker dan uiterlijk. Als de karakters van mensen aan de buitenkant zichtbaar zouden zijn, hoe anders keken we dan naar mensen.
Omdat ik mij erg bewust ben van deze hokjes en omdat ik altijd iedereen wil pleasen is de stap naar tatoeages voor mij een enorme stap. Wat zullen anderen wel denken is iets wat in mijn brein geregeld voorkomt, maar meer nog: ik wil dat niemand aanstoot aan me neemt. Zo is mijn draak niet zichtbaar voor anderen, tenzij we samen gaan zwemmen :).
Tot nu. Ik heb m eindelijk: mijn langverwachte engel. Ook hier vroeg ik om m onzichtbaar voor anderen te plaatsen. En ook nu was mijn tatoeëerder heerlijk eigenwijs. De plek moet zo zijn anders kwam de engel niet tot zijn recht. En ook nu heeft hij weer gelijk gekregen. De plek is prachtig, de engel is prachtig en zichtbaar - in de zomer dan - en ik ben er dankbaar voor.
Want mijn engel haalt mij uit mijn vooroordelen over mezelf, over hoe ik moet zijn voor anderen wat ik hoor te zijn voor anderen. Ik ben er blij mee, ik vind m mooi en ik durf m zelfs te laten zien - soms dan -want mensen oordelen nou eenmaal. Daar kunnen ze niets aan doen : het is hun brein. Dus laat ik dan vooral mijn eigen pad bewandelen. MET zichtbare engel......soms dan ;)
Abonneren op:
Posts (Atom)