Eigenlijk raak je over opvoeden nooit uitgepraat. Iedereen 'doet' het anders en er is geen goede weg. Natuurlijk hebben we allemaal wel duidelijk voor ogen hoe het bij de ander anders en dus beter kan....maar maken we er zelf soms ook geen potje van?
Opvoeden is m.i. een van de moeilijkste banen op aarde. Je moet namelijk erg consequent zijn, een leider, empathisch, compassie hebben, echt luisteren, een motivator. Als ouder moet je alles zijn. Althans van jezelf ;)
Dat het niet altijd over rozen gaat moge duidelijk zijn. En daar waar ik in deel 1 aangaf dat de vakantie over was, zijn de opvoed perikelen nog lang geen verleden tijd.
Ik denk namelijk veel na, maar echt: veel. Als ons meisje bijvoorbeeld geen broeken meer aan wil omdat jurken en rokken het enige is wat ze aan wil dan kan ik daar natuurlijk een punt van maken maar kan het ook niet doen. Maar als je (God verhoede) de strijd aangaat moet je m winnen, toch?
Wat er dan in me omgaat is een tweestrijd. De een zegt : joh maak je je druk wat het kind aanheeft. Laat haar lekker. Is dat nou zo belangrijk? De ander zegt: ja ho eens even .....haar hele kast ligt vol met kleren. Is niet de bedoeling dat ze maar 3 stuks aantrekt dat is zonde....en als ze buiten speelt is het zonde van de mooie jurk.
Je merkt al: het is altijd heerlijk druk in mijn bovenkamer. Al naar gelang de stem die het hardste roept, die wint. Maar dat is niet echt consequent natuurlijk. Dat komt omdat ik het zelf niet altijd weet. Dat ik nog steeds niet weet welke stem gelijk heeft. Als ik crumpy en moe ben dan heeft die ander gelijk en anders die een. Ik weet: ik maak het mezelf moeilijk.
Als onze kids zelf inspraak willen hebben op bepaalde dingen vind ik dat prima, zeker als het steekhoudend is. Toch denk ik te weten dat onze zoon bijvoorbeeld een meer strakke lijn nodig heeft. Hij zoekt mijn/onze grenzen en wij moeten ze geven. Ik ben behalve sparringspartner nou eenmaal ook opvoeder, dat is nou eenmaal niet altijd leuk. Toch? Ach, we komen er vast wel op allerlei goede en foute manieren. Gelukkig gaat het leven met vallen en opstaan :)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten