Persoonlijk denk ik van wel. Er moet iets zijn. Noem het een onbewust weten. En iedereen heeft zo zijn eigen visie. Soms wordt die visie ingegeven door een godsdienst, soms door een weten, soms door ervaringen in het leven maar zelden die vanuit het hiernamaals;)
Bijna-dood-ervaring
De ervaringen die het dichtst bij komen zijn toch wel die van mensen met een bijna-dood-ervaring. Vaak gebeurt dat met een hartstilstand waar mensen- naar hun beleving - uren /dagen weg zijn in een (vaak) fantastische wereld ...daar waar ze in werkelijkheid slechts minuten weg zijn. Wel cruciale minuten maar dat daar gelaten....
Eindeloos bewustzijn
Het boek Eindeloos bewustzijn van de cardioloog Pim van Lommel is een fascinerend boek over vele patiënten die tijdens hun hartstilstand een soort gelijke ervaring met het hiernamaals hadden. Het boek (soms wat abstract) kan ik zeker aanraden, daar deze ervaringen gedeeld worden door een arts (lees:wetenschapper)....wat op zijn zachtst gezegd verfrissend is.
Leven na de dood
Opgevoed als gereformeerde dame en redelijk actief geweest zijnde in de kerk, is leven na de dood voor mij niet echt een vraag. De manier waarop des temeer. Zal er echt sprake zijn van een een duivel? Een hel? Wordt elke stap die je hier zet, daar uitgemeten met een vergrootglas waarna je - volgens mij altijd - een enorm probleem hebt? Vanuit mijn wezen, mijn zijn, kan ik daar gewoon weg niet in geloven.
Neale
Ik persoonlijk geloof in de keuze tussen twee, namelijk angst & liefde....je kunt kiezen voor liefde of je laten leiden door angst. Door de jaren heen een groot fan geworden van Neale. Neale wie? Neale Donald Walsch van o.a. de boeken Ongewoon gesprek met God. We zijn hier (reïncarnatie) uit keuze. Om te ervaren. We kennen daar geen goed en kwaad. Daar is alles abstract. Hier relatief. Want wees nou eerlijk: door intens verdriet kun je ook intens genieten. De zwarte kant van deze wereld benadrukt de witte....Ying en Yang dus. So far so good.....maar dan.....
Herkenning
Wat mijn struggle is, is dat ik later - als ik klaar ben hier ..... daar ben en op ga in het alles. In het zijn. En dan? Ik ben zo bang (voel je m? bang....) dat ik mijn geliefden zoals ik die hier ken niet meer zal herkennen. Dat ik op ga in een enorm grote energie genaamd liefde maar dat ik ondertussen vergeet wie mijn geliefden hier zijn. Dat ze niet weten hoeveel ik van ze gehouden heb....dat ik ze vergeten ben. Een soort Alzheimer plus :( ..... ik weet het niet maar hoop dat de jaren me meer wijsheid maar vooral vertrouwen zullen geven dat als de tijd daar is dat ik oprecht mag en kan zeggen: treur niet om mij...we zullen elkaar weer zien in een mooiere, betere wereld.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten