Wie kent die uitspraak nu niet? Een ongeluk zit in een klein hoekje....al die quotes die er zijn zijn zo ontzettend cliché maar ook zo ontzettend waar.
Zo liepen we vanochtend met de honden, zeggen een meisje op de fiets die langs rijdt gedag en een paar tellen later horen we een enorme klap. Gek hoe je brein dan werkt. Je hoort de klap en legt dan niet gelijk de link met dat meisje dat net nog langs fietste. Ze was hooguit een jaar of 14.
Totdat lief me aanstootte en te kennen gaf dat die auto daar waarschijnlijk hetzelfde meisje had aangereden. Ik duwde Saar - de hond - in handen van lief snelde me de weg op. Daar lag ze. Gelukkig leek het mee te vallen. Haar achterwiel was aan gort maar behalve een halve shock viel het mee met haar. Ook de dame die haar had aangereden was in shock. Ze had het meisje niet gezien in de schemermorgen.
Behalve een kapotte fiets, een gezonde dosis schrik bleek het deze morgen allemaal mee te vallen. Daar waar het voor andere ouders een aantal weken geleden helemaal niet mee viel en hun kind nooit meer thuis kwam.
Hoe vaak nemen wij het leven niet voor lief? Hangen we aan negatieve aspecten van het leven? Vergeten we elkaar te groeten, zijn we bezig met onze eigen - vaak negatieve - gedachten en waarderen we niet (altijd) wat we hebben?
We leven er vaak onbewust op los, tot het leven ons links of rechts inhaalt en we beseffen dat wat we hadden juist zo prachtig was. Onlangs is onze dochter 8 geworden, ze straalt, ze is vrolijk (en tuurlijk soms ook een enorme heks ;)) en laat een deel van het leven zien waar ik ontzettend blij van wordt.
Leef je leven. Ten volle. Geniet van wat je ziet, hoort, wie er om je heen zijn en wees dankbaar. Want voor je het weet tikt het leven je op de vingers. Enjoy, just enjoy <3
Geen opmerkingen:
Een reactie posten