Heb jij ze ook? Die stemmen - soms 1, soms meer - in jouw hoofd die van alles vinden? En die zelden iets positiefs vinden? Of ben ik rijp voor een enkeltje inrichting?
Dat je jezelf niet snel mooi, leuk, aardig genoeg vindt? Dat je van mening bent dat die ander: cooler, slimmer, mooier, en aardiger is en zijn leven zeker meer op orde heeft dan jij?
Dat jij met 40 + nog steeds niet weet wat je later worden wilt en dat die stemmetjes je er smalend op wijzen dat je een loser bent?
Ik overdrijf misschien een beetje, is ook leuk :) maar ik ben vast niet de enige die van binnen hele gesprekken heeft en die gesprekken zijn zelden positief. Gelukkig zijn ze er niet altijd om me rottig te laten voelen. Vaak komen ze als je niet lekker in je vel zit en eigenlijk wel een oppepper kunt gebruiken.
Maar neeee, neee niks oppepper. Ze graven alvast jouw graf en maken dat gat van onzekerheid met alle plezier groter.
Wat zou het heerlijk zijn als we wat minder zouden luisteren naar die stemmen en ze voorgoed de mond zouden snoeren. Dat we WEL leuk, slim en grappig genoeg zijn. Dat de buitenkant van die ander ook maar een buitenkant is en dat ze ook zorgen hebben net zoals jij alleen dat laten ze niet zien.
Dat ze ook stemmetjes hebben die zeggen dat ze er niet toe doen en dat ze heus ook vaker een offday hebben dan je zou denken.
Wat te doen? Simpel! De stemmetjes het zwijgen opleggen en wel direct. Als een mantra laten weten dat je wel cool, slim en leuk bent. Dat je poep hebt aan wat anderen van je denken en dat je hoe langer hoe meer lekker gaat doen wat jezelf wilt. Dat het super tof is als je met 40+ nog niet weet wat je later worden wilt omdat dan de hele wereld nog voor je open ligt. Wauw dat is cool! Hey stemmen waar blijven jullie nou ;)?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten