donderdag 1 juni 2017

Het leven door een roze bril

Wat mij - met name de laatste jaren, zal wel met leeftijd te maken hebben ;) - opvalt is dat nogal wat mensen het tot kunst hebben verheven om in alles het negatieve te zien.

En hoe makkelijk het is als er een gebeurtenis plaats vindt om dan te blijven hangen in wat er niet goed was ...je krijgt dan een hele waslijst met ellende maar het positieve daar wordt bijna overheen gewalst.

Een voorbeeld betreft de Kynologenclub waar ik met onze Tom wekelijks heen ga (en gezien het ontbreken aan voorkomen van de hond als je roept ook nog wel jaren zal komen). Ik kwam daar een meisje die ik ken van Krav Maga tegen en ze gaf aan dat er nogal wat negatieve recensies waren en dat ze zich er niets van aan had getrokken - niet in de laatste plaats omdat daar alleen OV kwam .... dat daargelaten - maar dat ze toch heel tevreden was. Ik deel haar mening. De mensen zijn er erg betrokken met de honden en je leert ook nog iets....althans ik wel ;)


Maar goed...terug naar de kern: waarom nemen mensen toch wel de moeite om iemand of een bedrijf af te kraken maar zullen ze zelden de moeite nemen om het aan te prijzen? Dan moet je blijkbaar wel heeeeeeeeeel tevreden zijn wil je dus positief over iets of iemand willen praten.

Zelf heb ik na nogal wat tegenslagen de afgelopen jaren een andere kijk op het leven gekregen, althans een bewustere. Door alle ellende die we over ons heen hebben gekregen bedacht ik me dat je altijd een keuze hebt in het leven. Je kunt een bittere, zure dame of heer worden of je zet jouw schouders eronder en kijkt naar wat er wel is. Ik weet dat wat ik nu zeg niet nieuw is maar het is zo ontzettend makkelijk om tegen alles aan te kijken als: zie je nou wel? Het gaat ook nooit goed, het is allemaal volkomen k....

En dat terwijl er aan de andere kant ook ontzettend veel is waar je wel blij over kunt zijn, waar je wel kracht uit kunt halen. Dankbaarheid speelt daarbij een grote rol. Dankbaarheid is de kern om je leven om te gooien. Niet alleen voor wat is maar ook voor wat er (nog) niet is. Door dankbaarheid als een mantra in jouw leven te gooien verander je jouw wereld. Het is alsof je jouw roze bril elke nacht op je nachtkastje zet en die elke ochtend trouw opzet. 

Daarmee verdwijnt verdriet niet, daarmee zijn de wonden niet spontaan geheeld maar het geeft je wel kracht om het leven aan te kunnen en te genieten van wat je gegeven is. Vaak moet ik denken aan die jochies in een arm land die niets hebben - qua materie dan -  maar met een brede lach samen dansen en het leven vieren. Hoe prachtig.

Ik heb gekozen om mijn roze bril elke dag op het nachtkastje te leggen en m de volgende dag weer op te zetten. Zo kan ik dansend door het leven...En jij?

Geen opmerkingen:

Een reactie posten