Zo zat ik onlangs lekker aan de borrel met een dierbare vriendin toen ons gesprek ging over een documentaire die ze (mijn vriendin) had gezien over bepaalde Turkse mannen die - naar schijnt - vaak buiten de deur aan hun trekken komen met een (veelal verbouwde man) dame van plezier.
Nou moet iedereen lekker zelf weten wat hij/zij doet maar het bracht ons erop dat we in een wereld leven waar zo ontzettend veel mensen vreemd gaan en waar het soort van gedoogd wordt. Niet door iedereen natuurlijk maar veelal weet alleen de bedrogene niet dat hij/zij bedrogen wordt.
Hoe vaak gebeurt het niet dat de christelijk gereformeerde heer voorin de kerk anderen voor houdt hoe het moet maar in zijn vrije tijd de dames van de lichte zeden feilloos weet te bereiken.
Nu kan ik me enorm opwinden over mensen die je voorhouden hoe het moet en je veroordelen over jouw handelswijze, terwijl ze het er zelf heerlijk van nemen. Stiekem wel te verstaan en zonder dat moeder de vrouw het weet. En vice versa natuurlijk net zo goed.
Hoe komt het toch dat er zoveel mensen naast elkaar leven en echt alleen maar naast elkaar leven? Dat ze liever er een geheim leven op na houden, de moraalridder uithangen en amper nog omkijken naar hun - eens - geliefde?
Hoe mooi zou het zijn als we onze enorm uitgesproken mening over anderen eens voor ons hielden en onze blik eens naar binnen zouden richten? Oordelen we juist niet over anderen om onze eigen ellende te verdoezelen?
Is het niet eens tijd om weer eens met frisse blik naar onze partner te kijken en moeite te gaan doen? In plaats van de energie te gebruiken voor onze geheime minnaar? Praat met elkaar! Vanuit vertrouwen en liefde. Schop de angst de deur uit en kijk wat de ander bezig houdt. Kijk of je er samen uit kunt komen of misschien kom je tot de conclusie dat het al prachtig is! Hoera!
Wees lief voor elkaar, oordeel minder en wees vooral lief en mild voor jezelf. En de hypocrisy? Die schoppen we de deur uit!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten