Je hoort het wel eens. De buurman ging een pakje peuken halen en is nooit weer gezien. Of papa die ineens een motor koopt, zijn haar laat groeien en een andere vader is. Tante die huis en haard achter liet om een leven aan de ander kant van de aarde opnieuw te beginnen. Conclusie: midlifecrisis.
Even opgezocht en de midlifecrisis komt voor tussen 30 - 50 jaar en duurt tussen de 1 en 10 jaar.... (mannen doen er wat langer over dan vrouwen). Het is een staat waarin er sprake is van zelf actualisatie. Wie ben ik? Waar ben ik? Is dit alles? Sterfelijkheid, bewustwording, wat doe ik met de rest van de tijd die mij gegeven is?
Zo las ik dat men soms alles achter zich laat om ergens anders (op een andere wijze) een compleet nieuw leven te starten. Een poel van ellende achter latend. Want vaak zijn er kinderen en een wederhelft mee gepaard.
Je begint je leven zo optimistisch. Dan kom je in een sleur van werken, verantwoordelijkheid, tegenslag, ziekte en dood. En denkt: is dit alles? Is dit alles wat er is? Moet ik zo 80 of 90 worden? Wat is de zin van dit alles?
Natuurlijk zijn er altijd mooie dingen maar je moet ze wel kunnen zien en ook niet onbelangrijk: je moet wel mooie dingen blijven doen. Maar vooral: doe dingen die bij jou passen. Zorg dat je leven in balans is. Als je alleen maar doet wat anderen van je verwachten en jezelf beetje bij beetje inlevert, gaat het een keer fout. Je kunt niet alleen maar zijn wat een ander van je verwacht.
Wil je eigenlijk graag sporten maar heb je legio redenen om het niet te doen? Ga dan gewoon wel sporten. Neem die tijd voor jezelf, want als jij je beter voelt dan gaat het thuis waarschijnlijk ook beter. Jezelf ontkennen is dus niet zo handig. En echt: je bent nooit, maar dan ook nooit te oud om uit je sleur te stappen.
Ga erop uit, vind jouw balans en maak een feestje van het leven! Dan ben je net op tijd voor jij of je partner m smeren en zit er weer kleur aan/in je leven. Hoe leuk!!!
Je kinderen blijven dan misschien nog steeds wel zaniken en als het tegenzit je partner ook ;) maar probeer gewoon van elke dag een feestje te maken. Wees niet bang wat die ander ervan vindt maar leef je leven. Dit leven is er maar 1 x en dat moet je de moeite waard laten zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten